And … Hello Auckland again! Deel 1, 2 en 3!

20 juni 2014 - Noordereiland, Nieuw-Zeeland

Op naar trip deel 2! Want na onze motortrip was het natuurlijk de hoogste tijd om al dit moois eindelijk eens te kunnen delen met thuis. Dat is heus het meest irritante van al dat natuurschoon hier; bij iedere overtreffende trap die je weer tegenkomt, denk je toch steeds ‘He jasses, konden ze thuis maar heel even meegenieten van dit moment!’

Nou, en dat kon nu dus. En niet een momentje, maar wel 4,5 week lang! En dan kan je je misschien voorstellen dat niet alleen de hele organisatie van z’n avontuur met z’n allen de nodige voorbereidende stress geeft, maar vooral ook: hoe krijgen we die oudjes boven op die berg om nou juist dat ene moment te kunnen meegenieten!? Is het pad niet te rotsig? Gaan de knietjes niet opspelen? Kunnen ze hun eigen boterhammen en liters water dragen?... Pffffff wat een getut. Voor deze oudere jongeren allemaal kinderspel natuurlijk.

North Island, eat your heart out!

Ingrediënten Deel 1A: 

1. Mijn jonge oudjes, Hans, een goede studievriend van mijn vader die 2 weken met ons meereisde, zus en ik. (M viert bruiloftsfeest in NL)

2. 1 Wagen die, ahum, gelukkig tegen een stootje bleek te kunnen en een crosswagentje voor de zussen.

3. Een set luuuxe vakantiehuisjes, want voor minder zijn ze niet meer te lokken tegenwoordig, in Rotorua, Raetihi (Tongariro NP), Wellington en Kaiteriteri (Abel Tasman NP).

En off we were. En mijn god, waar te beginnen? In vogelvlucht : 24 Februari, van Auckland, waar het wederzien met mijn oudjes toch wel heel gaaf was en ook net alsof ik gister nog aan de keukentafel zat, op naar de Waitomo Caves. Echt een geweldig gevoel om ze nu mee te kunnen nemen op avontuur! Slijmerige blauwe Glow-in-the-dark wormen in de caves…check. Op naar Rotorua om ons kamp op te slaan aan Lake Tarawera. Prachtige meren met de uitgedoofde vulkaan Tarawera als uitzicht de volgende ochtend! Geothermale activiteit waar je bijna gek van wordt, borrelende aardkorst, een bizar kleuren circus, kokende modderpoelen in het stadspark, autobanden die smelten op bepaalde plekken, adembenemende zwaveldampen geheel gratis en tijdens de beklimming van de Rainbow mountain, dampend en chemisch verkleurd en wel, bewees mijn ouwe heer dat hij helemaal klaar was voor de Tongariro Alpine Crossing. Wat een goede benen!

Op naar Tongariro National park, het oudste park in NZ met een van de mooiste ‘Great Walks’ van de wereld. ’s Ochtends paps, zus en Hans afgezet voor de 19,4 km lange tocht. Mijn Moesje en ik vonden dat wat tam dus besloten we een hike te wagen naar de Silica Rapids, welke we zeker kunnen aanraden. 8 Uur later fungeerden we met hetzelfde gemak als het welkomst commitee voor de Tongariro helden zonder pijntjes!

Vervolgens zeer wel verdiende kopjes koffie met lekkers op 2020 meter in het skigebied op Mt Ruapehu, waarbij de stoeltjeslift, hoog boven massief graniet in plaats van verse poedersneeuw, genoemd mag worden als een onverwacht interessante ervaring. En na de Old Coach Road bij Ohakune op naar Welly, waarbij de oudjes onderweg nog even het zand hebben gekust in Himatangi Beach.

Windy, alias Stormy, Welly deed zijn naam weer eer aan. En het leuke is hier dan weer dat je vervolgens 2 dagen later, in de stralende zon, met dolfijnen naast de boot, en een nog leukere film op het filmdek, he pap, de overtocht maakt naar het zuideiland.

Op het zuid eiland op naar Kaiteriteri en het Abel Tasman National Park. Uiteraard vond de kapitein, die ons met de watertaxi naar de track bracht, het erg belangrijk ‘goed voor zijn Dutchies te zorgen’. Dus nadat zus en ik uiteindelijk hadden toegegeven dat we een tweeling waren’, ‘joh, wat geinig dat jij dat wel ziet’, trakteerde de beste man ons allen op een extra tour langs verschillende zeehonden kolonies inclusief baby’s in het Abel Tasman Marine Reserve. Hoppa! De hike van Torrent Bay naar Bark Bay door palm bos en langs verlaten strandjes was vervolgens de kers op de appelmoes.

Tijd voor Deel 1B:  het South-Island-Camperavontuur, hieaaaa!

En uiteraard kon M niet achterblijven na een week Holland en bruiloft festijn aldaar. Pa de Krom onderging de vlucht ook moedig waarna de boys zich, in hun eigen rijdend paleis, bij ons voegden om het avontuur compleet te maken.

Aldus, Ingrediënten Deel 1B:

1. Mijn inmiddels getrainde oudjes, zus, ik. In de achtervolging M en Pa de Krom.  

2. 1x  6-persoons camper van met talentvol chauffeur vaders.

3. 1x  4-persoons camper van inclusief percolator voor de de Krommetjes.

4. 11 Holiday parks met uitzicht op gletsjers, bergtoppen, regenwoud, blauw meer, herfstkleuren en melkfabriek en een luuuxe suite in Auckland.

Wat een geinige ervaring is dat! En wat is zo’n camper een kolossaal ding, zeg! Lekker toeren, maar dan met uitgepakte koffers. Onderweg even stoppen, koffietje maken met geklopte melk, gewoon omdat het kan. Hup, luifeltje uit, stoeltjes naar buiten en fik in de BBQ. Dikke lol, gaan met die karavaan! En vergeet niet de ontbijtjes en dinertjes, gezellig met z’n zessen rondom het tafeltje, ook binnen. De kaartspelletjes met het mes en de fles wijn op tafel, de druppende condens in de ochtend, de oordoppies met een snotterende zus naast je in het voor-boven en het ombouw ritueel van de hut voor de nacht. En wanneer heb jij voor het laatst met je oudjes in 1 kamer geslapen? Briljant! En wist jij dat je zus altijd een ochtendhumeur heeft? Whaaa! Vergeet hierbij niet de 4, op onnavolgbare wijze, gesloopte wijnglazen door ondergetekende en het dagelijkse bijvul en wegspoel waterritueel met de nodige bedreiging van het dieren welzijn. Mijn, dus toch, scherpe oog voor de zachte band, de turbo die eruit werd geblazen en uiteraard lekkage vanuit de versnellingsbak om ook nog wat spannend te houden. Wat en avontuur en onderneming!

Vanuit Kaiteriteri op naar de Westcoast! Westport met z’n zeehonden en sandflies, uiteraard weer pannenkoeken bij the Pancake Rocks, Hokitika’s greenstone, slapen in het regenwoud in Franz Joseph en de 100 one-way-bruggen onderweg. En voor mijn oudjes inmiddels niets meer te gek: hup, de stijgijzers onder en de Fox Glacier beklauteren. Wat een helden! Wanaka met ongekende herfstkleuren rondom het meer en de rit door de Cardrona Valley met serieuze uitzichten. In Queenstown moest de camper even aan het infuus, waarop ik met vaders, om de tijd te doden, maar weer eens een berg ben beklommen. En dat vind ik nou zo waanzinnig aan trampen en stuk gaan door het klimmen…de uitzichten zijn echt onbetaalbaar!

Van Queenstown via Arrowtown en Omarama op naar Mt Cook, alwaar we met de campers aan het gletsjermeer stonden, met uitzicht op de besneeuwde Mt Cook! Glentanner park, dikke aanrader! Tramp(ing) in the Hooker valley track (geeft wat te denken) bleek een schot in de roos voor de oudjes en M. Zus en ik probeerden ondertussen om te slaan met de on-omslaanbare kajaks op het Tasman Glacier lake, juist voor de face van de gletsjer, tussen de ijsschotsen leek ons leuk, maar helaas. En onze Deense privé gids was op zekers op mijn zus! Onder de mooiste sterrenhemel ooit en via Lake Tekapo en Metheven kwamen we uiteindelijk aan in Christchurch om te eindigen met een dagje stadsjungle, wat altijd indrukwekkend blijft daar.

Voor mijn oudjes zat het er nu helaas echt bijna op. New Zealand Air bracht ons naar Auckland waar we nog een dag en een zeer comfortabele nacht hebben doorgebracht met z’n viertjes. Na een afsluitend hoogtepuntje op 220 meter in de skytower besloten we dat het echt een onvergetelijke reis en een heel bijzondere ervaring met elkaar is geweest! Wat een ongelofelijk geluk om dit met z’n allen gedaan te kunnen hebben! Dank pap en mam!

Het hierop volgende afscheid op Auckland Airport was afschuwelijk uiteraard, tranen met tuiten. En dan zit er maar 1 ding op!...Deel 2:

Hup, met zus, rap op naar het Coromandel Peninsula om al ons verdriet te ver..zwemmen in wat tropische baaien, hot water pools, met wat verstopte dolfijnen in Tauranga en voor wat extra giffies en emo-chocola aan de voet van Mt Maunganui bij de de Krommetjes, die de smaak te pakken hadden en nog een week de Coromandel en de zwaveldampen trotseerden met hun 2.0 camper.

Maar helaas, ook daar kwam na 1 week een einde aan. En om ook M’s verdriet na afscheid van Pa de Krom te verwerken… hup nog maar even 2 weken met z’n drieën door Northland trekken! Heus niet makkelijk hoor!

Deel 3: Northland…prachtige tropische baaien, Bay of Islands met de historische Waitangi Grounds waar de Maori stamhoofden de treaty hebben ondertekend in 1840 (dat is dus echt heul heul oud hier), Cape Reinga waar de Tasman sea en de Pacific Ocean met grote golven samen stromen, de oudste Kauri boom in NZ, geschat (vrij ruim vonden wij) 2000-3000 jaar oud, diameter stam 5,2 meter + hoogte 31 meter (quite impressive) en de rest van het enorme Kauri bos aan de oostkust, Sandboarden als verjaarspartijtje voor zus met uiteraard de ‘alweer-21-jaar-taart’, de beklimming van die immense, genadeloze zandduinen in de brandende zon (halleluja!). Niet te vergeten het chillen in Piha en de hike op het mysterieuze Karekare zwarte vulkaanstrand! En toen we uiteindelijk in het, werkelijk rechtstreeks uit de ‘Living’ gegrepen, strandhuispaleis van onze vrienden uit Auckland mochten verblijven in Omaha, in onze eigen vleugel uiteraard,  en ’s avonds sterren mochten kijken vanuit de jacuzzi inclusief discolichtjes in het water, tja….toen waren we officieel niet meer zielig. Dus … hup hup, werk aan de winkel!

Terug naar Auckland, alwaar we Johnny troffen, het bovenste beste reismaatje van zus waarmee ze haar wereldreis maakt. Hup, die twee op naar Zuid-Amerika!

Wij…..op… naar…. Gore, Southland! Ja ja op z’n Maastrichts klinkt het het best! Onze nieuwe werk en woon stek t/m begin september! Hieaaaa Deel 4… wordt vervolgd!

Foto’s